Shareware – programy tego typu to programy płatne, jednak rozprowadzane przez producenta są za darmo i można z nich korzystać przez pewien określony czas nie ponosząc żadnych opłat. Po wygaśnięciu terminu dozwolonego darmowego użytkowania program musi zostać odinstalowany, gdyż korzystnie z niego będzie niezgodne z prawem. Jeśli chcemy go nadal używać, musimy go kupić.
Adware – to licencja obejmująca programy, które mogą być wykorzystywane za darmo w zamian za dołączanie i wyświetlanie w nich reklamy, lub można za nie uiścić opłatę i korzystać z programu bez dołączanych reklam.
Freeware – licencja umożliwiająca darmowe rozpowszechnianie aplikacji bez ujawniania kodów źródłowych. Prawa autorskie twórcy zostają zachowane. Programu nie można w żaden sposób zmieniać. Najczęściej program można wykorzystywać tylko na swój użytek i zabronione jest rozpowszechnianie programu w celach komercyjnych.
GNU GPL (General Public License) – jedna z licencji wolnego oprogramowania, zezwalająca na uruchamianie programu w dowolnym celu, analizowanie jego działania i dostosowywania do swoich potrzeb, kopiowania oraz udoskonalania i wprowadzania swoich poprawek. Użytkownik programu objętego taką licencja ma dostęp do jego kodów źródłowych.
Trial (z ang. próba) – rodzaj licencji na programy komputerowe polegający na tym, że można go używać przez z góry ustalony czas (od 7 do 90 dni). Programy na tej licencji są w pełni funkcjonalne. Po upływie ustalonego czasu, jedyną rzeczą, na którą pozwoli program to rejestracja albo usunięcie z dysku twardego. Zazwyczaj wersje próbne rozprowadzane są na tej licencji. Przykłady oprogramowania rozprowadzanego jako licencja trial:
- Paint Shop Pro
- Adobe Flash
Demo––program po zainstalowaniu nie ma żadnych ograniczeń czasowych, ale za to część jego funkcji jest nieaktywna, co pomniejsza jego wartość dla użytkownika, ale daje ogólny pogląd o jego możliwościach. Po zakupie kodu aktywującego program staje się w pełni funkcjonalny Włamanie do komputera!
Nieuprawnione wejście do systemu komputerowego jest potocznie określone
mianem „hac-kingu". W polskim prawie przestępstwo hackingu to tzw. przestępstwo
przeciwko informacji i jest traktowane na równi z naruszeniem tajemnicy
korespondencji. Grozi za nie nawet do dwóch Podrzucenie wirusa! Jeżeli taki wirus spowoduje zniszczenie, uszkodzenie, usuniecie lub zmianę zapisu
istotnej informacji, tzn. np. pokasuje koledze pliki, zniszczy lub uszkodzi dane, to jest
to również tzw. przestępstwo przeciwko informacji.
W Polsce grozi za nie kara wiezienia - nawet do trzech lat. Piractwo komputerowe! Za piractwo komputerowe uważa się bezprawne wykorzystywanie programów
komputerowych lub nielegalne ich kopiowanie. Występuje ono pod różnymi
postaciami: od udostępniania dyskietek koledze po nieprawidłowe zarządzanie
licencjami oprogramowania w dużych sieciach komputerowych. Piractwem jest także
nielegalna produkcja dysków CD-ROM, tzw. kompilacje programów i handlowanie
nimi na giełdach, nie mówiąc już o sprzedawaniu CD-ROM-ów z zestawami
oprogramowania bez licencji.
Za nielegalne (tj. bez zgody osoby uprawnionej) uzyskanie programu
komputerowego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej grozi kara aż do pięciu lat
pozbawienia wolności. Oprócz tego dodatkową sankcją może być przepadek
zarówno nielegalnych kopii programów, jak i urządzeń, które posłużyły ich
stworzeniu, a więc komputerów, nagrywarek, Dozwolony użytek prywatny Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego
utworu w zakresie własnego użytku osobistego, który obejmuje krąg osób
pozostających w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku
towarzyskiego.